Θεόδωρος Κολοκοτρώνης

           Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης (3 Απριλίου 1770 - 4 Φεβρουαρίου 1843) ήταν Έλληνας κλέφτης , καπετάνιος , στρατηγός με πρωταγωνιστικό ρόλο στην Επανάσταση του 1821, πολιτικός , αρχηγός κόμματος , πληρεξούσιος , σύμβουλος της Επικράτειας . Έμεινε γνωστός και ως Γέρος του Μοριά .

        Προερχόταν από φημισμένη οικογένεια κλεφταρματολών . Το επώνυμο της οικογένειάς του αρχικά ήταν Τσεργίνης . Αργότερα , σύμφωνα με την οικογενειακή παράδοση που διηγείται ο ίδιος ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης , ο παππούς του , Γιάννης Μπότσικας (Τσεργίνης) , υιοθέτησε το "Κολοκοτρώνης" ως οικογενειακό όνομα , σαν μετάφραση του αρβανίτικου παρωνυμίου "Μπιθεκούρας" που του αποδόθηκε από κάποιον Αρβανίτη . 

         Ο Κολοκοτρώνης γεννήθηκε στο Ραμαβούνι της Μεσσηνίας , καταγόταν από το Λιμποβίσι της Καρύταινας και πέρασε τα παιδικά του χρόνια στην Αλωνίσταινα της Αρκαδίας που ήταν τόπος καταγωγής της μητέρας του , Ζαμπία Κωτσάκη (εκεί κατέφυγαν οι δυο τους μετά τον θάνατο του πατέρα) .

      Το 1818 μυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία και άρχισε να προετοιμάζει την Επανάσταση στην Πελοπόννησο . 

        Λόγω της στρατιωτικής του εμπειρίας κατάφερε να οργανώσει τους Έλληνες πολεμιστές και να αναδειχτεί σε στρατιωτικό ηγέτη . Το Μάρτιο του 1821 μαζί με τον Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη απελευθερώνουν την Καλαμάτα . Στη συνέχεια ακολουθεί η σπουδαία μάχη στα Δερβενάκια , όπου συντρίβει το στρατό του Δράμαλη (από τους 30.000 περίπου Τούρκους πολεμιστές γλίτωσαν μόνο 3.500). 

         Υπήρξε υποστηρικτής του Ιωάννη Καποδίστρια (του πρώτου κυβερνήτη της ελεύθερης Ελλάδας)  . Μετά τη δολοφονία του διορίστηκε μέλος της Διοικητικής Επιτροπής μαζί με τους Αυγουστίνο Καποδίστρια και Ιωάννη Κωλέττη . Την άφιξη του Όθωνα δέχτηκε με ενθουσιασμό , αλλά διαφώνησε με τα μέτρα της αντιβασιλείας , στάση που τον οδήγησε το 1833 στη φυλακή του Ναυπλίου και στην καταδίκη του σε θάνατο επί εσχάτη προδοσία . Του δόθηκε χάρη μετά την ενηλικίωση του Όθωνα και έλαβε το αξίωμα του Συμβούλου της Επικρατείας .

Η φυλακή 

       Στα τελευταία χρόνια της ζωής του ο Κολοκοτρώνης υπαγόρευσε στον Γεώργιο Τερτσέτη τα "Απομνημονεύματά" του , που κυκλοφόρησαν το 1851 με τον τίτλο "Διήγησις συμβάντων της ελληνικής φυλής από τα 1770 έως τα 1836" και τα οποία αποτελούν πολύτιμη πηγή για την Ελληνική Επανάσταση . 

     Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης πέθανε μια νύχτα του 1843 από εγκεφαλικό επεισόδιο, επιστρέφοντας από γλέντι στα βασιλικά ανάκτορα . 

   Διαβάζουμε στα Απομνημονεύματά του : 

• " Όταν έμβηκα εις την Τριπολιτσά , με έδειξαν τον Πλάτανο εις το παζάρι όπου εκρέμαγαν τους Έλληνας . Αναστέναξα και είπα: " Άιντε, πόσοι από το σόγι μου και από το έθνος μου εκρεμάσθηκαν εκεί ", και διέταξα και το έκοψαν ."

• " O Ιμπραΐμης μου επαράγγειλε μια φορά διατί δεν στέκω να πολεμήσωμεν (κατά μέτωπον). Εγώ του αποκρίθηκα , ας πάρη πεντακόσιους , χίλιους , και παίρνω και εγώ άλλους τόσους , και τότε πολεμούμε , ή αν θέλη ας έλθη και να μονομαχήσωμεν οι δύο . Αυτός δεν με αποκρίθηκε εις κανένα . Και αν ήθελε το δεχθή το έκαμνα με όλην την καρδιάν , διότι έλεγα αν χανόμουν , ας πήγαινα , αν τον χαλούσα , εγλύτωνα το έθνος μου ."

    Σε ομιλία του στην Πνύκα το 1838 αναφέρει : 

• " Όταν αποφασήσαμε να κάμομε την Επανάσταση, δεν εσυλογισθήκαμε, ούτε πόσοι είμεθα, ούτε πως δεν έχομε άρματα, ούτε ότι οι Τούρκοι εβαστούσαν τα κάστρα και τας πόλεις, ούτε κανένας φρόνιμος μας είπε: "Πού πάτε εδώ να πολεμήσετε με σιταροκάραβα βατσέλα;", αλλά , ως μία βροχή , έπεσε σε όλους μας η επιθυμία της ελευθερίας μας , και όλοι , και οι κληρικοί , και οι προεστοί , και οι καπεταναίοι , και οι πεπαιδευμένοι , και οι έμποροι , μικροί και μεγάλοι , όλοι εσυμφωνήσαμε εις αυτό το σκοπό και εκάμαμε την Επανάσταση ."

 Πηγή : Βικιπαίδεια

Άννα Αναστασοπούλου

Χρυσούλα Κοντοχρήστου

Μελίνα-Αργυρή Κοσμά

Αθανασία Μπιρλή

Χαράλαμπος Παπαγιαννόπουλος