Επίσκεψη στο Μουσείο Επιστημών και Τεχνολογίας του Πανεπιστημίου Πατρών

       Την Τρίτη , 27 Μαρτίου 2012 , επισκεφθήκαμε το Μουσείο Επιστημών και Τεχνολογίας του Πανεπιστημίου Πατρών . Εκεί παρακολουθήσαμε μια ταινία , μας έδειξαν διάφορα πειράματα για παιδιά , τα οποία έκανε η ίδια η Μαρία Κιουρί στα παιδιά των φίλων της , και μιλήσαμε για τη Μαρία Κιουρί .

       Η ταινία είχε τίτλο "Τα παιδιά της χορωδίας" και μιλούσε για έναν επιστάτη που πήγε σε ένα σχολείο όπου τα περισσότερα παιδιά ήταν ορφανά και είχαν περάσει άσχημα χρόνια . Αυτός ο άνθρωπος προσπαθεί να φτιάξει μια χορωδία με αυτά τα παιδιά και να αναδείξει το ταλέντο τους προς τη μουσική . Το νόημα της ταινίας είναι πως ό,τι κι αν έχεις περάσει μπορείς να κάνεις όνειρα και να τα πραγματοποιήσεις αν προσπαθήσεις και θέλεις .

        Μετά ένας κύριος μας έδειξε μερικά απλά πειράματα . Έτσι διαπιστώσαμε ότι ο αέρας έχει βάρος και ότι στο νερό υπάρχει άνωση (η δύναμη που σπρώχνει τα πράγματα προς την επιφάνεια , προς τα άνω) . Μας εξήγησε πώς φτάνει το νερό στο σπίτι μας σύμφωνα με την αρχή των συγκοινωνούντων δοχείων . 

          Ύστερα μιλήσαμε για τη ζωή της Μαρίας Κιουρί και για τις δυο κόρες της την Ειρήνη και την Εύα . Η Μαρία Κιουρί ήταν Πολωνέζα και το αληθινό της όνομα ήταν Μαρία Σκλοντόφσκα . Το Κιουρί ήταν το όνομα του άντρα της Πιέρ Κιουρί .

       Ήταν η πρώτη γυναίκα επιστήμονας που δούλεψε ως καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο της Σορβόνης . Μαζί με τον άντρα της είχαν γίνει ομάδα . Μαζί ανακάλυψαν το ράδιο και το πολώνιο . Είχε πάρει δυο Νόμπελ , το πρώτο μαζί με τον Πιέρ και το δεύτερο μόνη της . Και το δεύτερο αφορούσε δουλειά που είχαν κάνει και οι δυο μαζί , αλλά το Νόμπελ απονεμήθηκε ένα χρόνο μετά το θάνατο του Πιέρ από ατύχημα και έτσι το πήρε μόνο η Μαρία . Η Μαρία Κιουρί πέθανε από καρκίνο .

         Περάσαμε ωραία και η αλήθεια είναι πως μετά από αυτήν την επίσκεψη κάποιοι από εμάς αρχίζουμε να σκεφτόμαστε τη δουλειά του επιστήμονα για το μέλλον .

Άννα Αναστασοπούλου

Ελένη Κούτρα 

Η βίδρα

         Η βίδρα ζει σε γλυκά αλλά και σε αλμυρά νερά . Μπορεί να κρατήσει την αναπνοή της κάτω από το νερό μέχρι και 8 λεπτά .

      Το σώμα της είναι προσαρμοσμένο για κολύμπι . Τα δάχτυλα των ποδιών της είναι ενωμένα με μεμβράνες και η ουρά της χρησιμεύει ως πηδάλιο .

        Τρώει ψάρια , μαλάκια , βατράχους και πουλιά . Τα σκληρά της μουστάκια είναι ευαίσθητα στο να αντιλαμβάνονται την κίνηση της λείας της στο σκοτάδι και στα θολά νερά . 

        Φτιάχνει στην όχθη την υπόγεια φωλιά της με δυο εισόδους . Η μια οδηγεί αμέσως στην ξηρά και η άλλη στη θάλασσα . 

        Η θηλυκιά βίδρα μετά από κύηση 9 εβδομάδων γεννά 2 έως 5 μικρά . 

        Για να επικοινωνήσει κακαρίζει ή σφυρίζει . Είναι έξυπνη , κοινωνική και εξημερώνεται εύκολα .

Ελένη Κούτρα 

Μακρυγιάννης (Τριανταφύλλου Γιάννης)

       Γεννήθηκε στη Φωκίδα το 1797 και πέθανε στην Αθήνα το 1864 . Αγωνιστής του 1821 , στρατηγός και πολιτικός . 

        Το 1817 άρχισε να ασχολείται με το εμπόριο και μέσα σε τρία χρόνια απέκτησε σημαντική περιουσία από αυτό . 

      Το 1820 μυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία και στάλθηκε στην Πάτρα για να συμμετάσχει σε προετοιμασίες για την επανάσταση  . Η Επανάσταση τον βρήκε στη Πάτρα , πέρασε στο Μεσολόγγι και από εκεί στην Άρτα , όπου πήρε μέρος στην απελευθέρωσή της . Συνεργάστηκε με τον Οδυσσέα Ανδρούτσο και τον Γκούρα .  

          Το 1822 έγινε πολιτάρχης στην Αθήνα . Κέρδισε μεγάλη δόξα με το βαθμό του χιλιάρχου στην πολιορκία του Νεόκαστρου (Μάρτιος 1825) , στη μάχη των Μύλων (Ιούνιος 1825) και στην πολιορκία της Ακρόπολης (1825) . 

         Κατά την περίοδο της αντιβασιλείας του Όθωνα ο Μακρυγιάννης κατηγορούσε την κυβέρνηση ως απολυταρχική και ζητούσε Σύνταγμα , μ’ όλο που τον περιέβαλλαν με ιδιαίτερη εκτίμηση και του απένειμαν το βαθμό του συνταγματάρχη . Πρωτοστάτησε στην επανάσταση της 3ης Σεπτεμβρίου του 1843 για την παραχώρηση Συντάγματος από τη βαυαρική δυναστεία . Το 1852 καταδικάστηκε σε θάνατο με την κατηγορία ότι σχεδίαζε τη δολοφονία του Όθωνα , αλλά το 1854 αφέθηκε ελεύθερος .

    

       Έγινε πασίγνωστος με τα Απομημονεύματά του που καλύπτουν την περίοδο 1821-1851 και αποτελούν σημαντικότατη , μοναδική και πολυτιμότατη ιστορική πηγή .  

Αποσπάσματα από τα Απομνημονεύματα του Μακρυγιάννη : 

• " Τούτη την πατρίδα την έχομεν όλοι μαζί , και σοφοί κι αμαθείς , και πλούσιοι και φτωχοί , και πολιτικοί και στρατιωτικοί , και οι πλέον μικρότεροι άνθρωποι . Όσοι αγωνιστήκαμεν , αναλόγως ο καθείς , έχομεν να ζήσομεν εδώ . Το λοιπόν δουλέψαμεν όλοι μαζί να τη φυλάμε κι όλοι μαζί , και να μη λέγει ούτε ο δυνατός "εγώ", ούτε ο αδύνατος . Ξέρετε πότε να λέγει ο καθείς "εγώ"; Όταν αγωνιστεί μόνος του και φκιάσει ή χαλάσει , να λέγει “εγώ”. Όταν όμως αγωνίζονται πολλοί και φκιάνουν , τότε να λέμε "εμείς" . Είμαστε στο "εμείς" κι όχι στο "εγώ" ."

• " Εκεί οπούφκιαχνα τις θέσες εις τους Μύλους (Κοντά στο Ναύπλιο) ήρθε ο Ντερνυς (Derigny Anri Gautier, Γάλλος ναύαρχος) να με ιδή . Μου λέγει . " Τι κάνεις αυτού; Αυτές οι θέσεις είναι αδύνατες. Τι πόλεμον θα κάνετε με τον Μπραϊμη αυτού;" – Του λέγω , είναι αδύνατες οι θέσεις κι’ εμείς , όμως είναι δυνατός ο Θεός όπου μας προστατεύει . Και θα δείξωμεν την τύχη μας σ’ αυτές τις θέσεις τις αδύνατες . Κι αν είμαστε ολίγοι εις το πλήθος του Μπραϊμη , παρηγοριόμαστε μ’ ένα τρόπον , ότι η τύχη μας έχει τους Έλληνες πάντοτε ολίγους . Ότι αρχή και τέλος , παλαιόθεν και ως τώρα , όλα τα θεριά πολεμούν να μας φάνε και δεν μπορούνε . Τρώνε από μας και μένει και μαγιά . Και οι ολίγοι αποφασίζουν να πεθάνουν . Κι όταν κάνουν αυτήνη την απόφασιν , λίγες φορές χάνουν και πολλές κερδαίνουν".

• " Είχα δυο αγάλματα περίφημα , μια γυναίκα κι’ ένα βασιλόπουλο ατόφια – φαίνονταν οι φλέβες· τόση εντέλειαν είχαν . Όταν χάλασαν τον Πόρον , τα ’χαν πάρη κάτι στρατιώτες και εις τ’ Άργος θα τα πουλούσαν κάτι Ευρωπαίων· χίλια τάλλαρα γύρευαν . Άντεσε κ’ εγώ εκεί , πέρναγα· πήρα τους στρατιώτες , τους μίλησα· "Αυτά και δέκα χιλιάδες τάλλαρα να σας δώσουνε , να μην το καταδεχτήτε να βγουν από την πατρίδα μας . Δι’ αυτά πολεμήσαμεν". (Βγάζω και τους δίνω τρακόσια πενήντα τάλλαρα.)· κι’ όταν φιλιωθούμεν με τον Κυβερνήτη , (ότι τρωγόμαστε) , τα δίνω και σας δίνει ό,τι του ζητήσετε διά να μείνουν εις την πατρίδα απάνου". Και τα ’χα κρυμμένα . Τότε με την αναφορά μου τα πρόσφερα του Βασιλέως να χρησιμέψουν διά την πατρίδα ."

• " Η πατρίδα του κάθε ανθρώπου και η θρησκεία είναι το παν .

Γλυκύτερον πράμα δεν είναι άλλο από την πατρίδα και θρησκεία .

Όσο αγαπώ την πατρίδα μου δεν αγαπώ άλλο τίποτας . Ναρθή ένας να μου ειπή ότι θα πάγη ομπρός η πατρίδα , στρέγομαι να μου βγάλη και τα δυο μου μάτια . Ότι αν είμαι στραβός , και η πατρίδα μου είναι καλά , με θρέφει . Αν είναι η πατρίδα μου αχαμνά , δέκα μάτια νάχω, στραβός θανά είμαι ." 

Εύη Δημητρακοπούλου

Κωνσταντίνα Καγιά

Θοδωρής Σκόνδρας 

Θεόδωρος Κολοκοτρώνης

           Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης (3 Απριλίου 1770 - 4 Φεβρουαρίου 1843) ήταν Έλληνας κλέφτης , καπετάνιος , στρατηγός με πρωταγωνιστικό ρόλο στην Επανάσταση του 1821, πολιτικός , αρχηγός κόμματος , πληρεξούσιος , σύμβουλος της Επικράτειας . Έμεινε γνωστός και ως Γέρος του Μοριά .

        Προερχόταν από φημισμένη οικογένεια κλεφταρματολών . Το επώνυμο της οικογένειάς του αρχικά ήταν Τσεργίνης . Αργότερα , σύμφωνα με την οικογενειακή παράδοση που διηγείται ο ίδιος ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης , ο παππούς του , Γιάννης Μπότσικας (Τσεργίνης) , υιοθέτησε το "Κολοκοτρώνης" ως οικογενειακό όνομα , σαν μετάφραση του αρβανίτικου παρωνυμίου "Μπιθεκούρας" που του αποδόθηκε από κάποιον Αρβανίτη . 

         Ο Κολοκοτρώνης γεννήθηκε στο Ραμαβούνι της Μεσσηνίας , καταγόταν από το Λιμποβίσι της Καρύταινας και πέρασε τα παιδικά του χρόνια στην Αλωνίσταινα της Αρκαδίας που ήταν τόπος καταγωγής της μητέρας του , Ζαμπία Κωτσάκη (εκεί κατέφυγαν οι δυο τους μετά τον θάνατο του πατέρα) .

      Το 1818 μυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία και άρχισε να προετοιμάζει την Επανάσταση στην Πελοπόννησο . 

        Λόγω της στρατιωτικής του εμπειρίας κατάφερε να οργανώσει τους Έλληνες πολεμιστές και να αναδειχτεί σε στρατιωτικό ηγέτη . Το Μάρτιο του 1821 μαζί με τον Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη απελευθερώνουν την Καλαμάτα . Στη συνέχεια ακολουθεί η σπουδαία μάχη στα Δερβενάκια , όπου συντρίβει το στρατό του Δράμαλη (από τους 30.000 περίπου Τούρκους πολεμιστές γλίτωσαν μόνο 3.500). 

         Υπήρξε υποστηρικτής του Ιωάννη Καποδίστρια (του πρώτου κυβερνήτη της ελεύθερης Ελλάδας)  . Μετά τη δολοφονία του διορίστηκε μέλος της Διοικητικής Επιτροπής μαζί με τους Αυγουστίνο Καποδίστρια και Ιωάννη Κωλέττη . Την άφιξη του Όθωνα δέχτηκε με ενθουσιασμό , αλλά διαφώνησε με τα μέτρα της αντιβασιλείας , στάση που τον οδήγησε το 1833 στη φυλακή του Ναυπλίου και στην καταδίκη του σε θάνατο επί εσχάτη προδοσία . Του δόθηκε χάρη μετά την ενηλικίωση του Όθωνα και έλαβε το αξίωμα του Συμβούλου της Επικρατείας .

Η φυλακή 

       Στα τελευταία χρόνια της ζωής του ο Κολοκοτρώνης υπαγόρευσε στον Γεώργιο Τερτσέτη τα "Απομνημονεύματά" του , που κυκλοφόρησαν το 1851 με τον τίτλο "Διήγησις συμβάντων της ελληνικής φυλής από τα 1770 έως τα 1836" και τα οποία αποτελούν πολύτιμη πηγή για την Ελληνική Επανάσταση . 

     Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης πέθανε μια νύχτα του 1843 από εγκεφαλικό επεισόδιο, επιστρέφοντας από γλέντι στα βασιλικά ανάκτορα . 

   Διαβάζουμε στα Απομνημονεύματά του : 

• " Όταν έμβηκα εις την Τριπολιτσά , με έδειξαν τον Πλάτανο εις το παζάρι όπου εκρέμαγαν τους Έλληνας . Αναστέναξα και είπα: " Άιντε, πόσοι από το σόγι μου και από το έθνος μου εκρεμάσθηκαν εκεί ", και διέταξα και το έκοψαν ."

• " O Ιμπραΐμης μου επαράγγειλε μια φορά διατί δεν στέκω να πολεμήσωμεν (κατά μέτωπον). Εγώ του αποκρίθηκα , ας πάρη πεντακόσιους , χίλιους , και παίρνω και εγώ άλλους τόσους , και τότε πολεμούμε , ή αν θέλη ας έλθη και να μονομαχήσωμεν οι δύο . Αυτός δεν με αποκρίθηκε εις κανένα . Και αν ήθελε το δεχθή το έκαμνα με όλην την καρδιάν , διότι έλεγα αν χανόμουν , ας πήγαινα , αν τον χαλούσα , εγλύτωνα το έθνος μου ."

    Σε ομιλία του στην Πνύκα το 1838 αναφέρει : 

• " Όταν αποφασήσαμε να κάμομε την Επανάσταση, δεν εσυλογισθήκαμε, ούτε πόσοι είμεθα, ούτε πως δεν έχομε άρματα, ούτε ότι οι Τούρκοι εβαστούσαν τα κάστρα και τας πόλεις, ούτε κανένας φρόνιμος μας είπε: "Πού πάτε εδώ να πολεμήσετε με σιταροκάραβα βατσέλα;", αλλά , ως μία βροχή , έπεσε σε όλους μας η επιθυμία της ελευθερίας μας , και όλοι , και οι κληρικοί , και οι προεστοί , και οι καπεταναίοι , και οι πεπαιδευμένοι , και οι έμποροι , μικροί και μεγάλοι , όλοι εσυμφωνήσαμε εις αυτό το σκοπό και εκάμαμε την Επανάσταση ."

 Πηγή : Βικιπαίδεια

Άννα Αναστασοπούλου

Χρυσούλα Κοντοχρήστου

Μελίνα-Αργυρή Κοσμά

Αθανασία Μπιρλή

Χαράλαμπος Παπαγιαννόπουλος

Ανακύκλωση

    Οικολογικό μήνυμα ...

Δημήτρης Κάκκας

Το σώμα μας

           Το σώμα μας είναι μια "αξιοθαύμαστη μηχανή". Αποτελείται από μύες , οστά και πολλά άλλα  όργανα , που λειτουργούν αδιάκοπα μέρα και νύχτα . 

         Όλα τα οστά μαζί με τις συνδέσεις και τις αρθρώσεις μας αποτελούν το σκελετό . Η στήριξη  αυτού γίνεται από τη σπονδυλική  στήλη . 

     Το δέρμα , σε συνεργασία με άλλα όργανα , δίνουν την προστασία . 

    Η ανάπτυξη ενός υγιούς σώματος γίνεται με την υγιεινή διατροφή , τον αθλητισμό αλλά και την πρόληψη ατυχημάτων . Γι’ αυτόν το λόγο πρέπει να προσέχουμε πάρα πολύ το σώμα μας και την υγεία μας .        

Κωνσταντίνα Καγιά

Οι "ψείρες"

        Ομαδικό παιχνίδι
         Παίζονται με μπάλα
         Παίχτες : από 2  και άνω

        Το παιδί που έχει την μπάλα , λέει " Να την πιάσει , να την πιάσει … ( λέει το όνομα κάποιου  άλλου παιδιού) " και την πετάει . 

          Το παιδί που άκουσε το όνομά του πρέπει να πιάσει την μπάλα και να πει " 1,2,3 στοπ ! " 

          Όλοι σταματούν να τρέχουν . 

         Αυτός που έχει την μπάλα "στοχεύει" κάποιο άλλο παιδί και του την πετάει . 

        Αυτός πρέπει να πιάσει την μπάλα και το παιχνίδι συνεχίζεται . Σε περίπτωση , όμως , που το παιδί με την μπάλα δεν πετύχει το άλλο , χάνει και βγαίνει από το παιχνίδι.

       Έτσι , λοιπόν , παίζονται οι "ψείρες" !!!

"Ψείρες" από τους μαθητές του Δημοτικού Σχολείου Αντιπάρου 

Κωνσταντίνα Καγιά 

Ο σκύλος

     Ο σκύλος είναι γνωστός ως  καλύτερος φίλος του ανθρώπου . Αποτελεί συντροφιά μικρών και μεγάλων . 

      Από παλιά , οι σκύλοι βρίσκονται πλάι στον άνθρωπο και , εκτός από καλή παρέα , συχνά είναι και πάρα πολύ χρήσιμοι αφού γίνονται αστυνομικοί ή οδηγοί τυφλών . 

Κωνσταντίνα Καγιά

Το αγριοκάτσικο

       Το αγριοκάτσικο ζει σε ορεινές περιοχές , είναι πολύ ευκίνητο και έχει μεγάλη ικανότητα να σκαρφαλώνει σε κατακόρυφες βραχώδεις πλαγιές . Αντέχει πολύ στο κρύο . 

          Το αγριοκάτσικο τείνει να εξαφανιστεί , γι'αυτό και το κυνήγι του απαγορεύτηκε . 

        Στην Ελλάδα είναι γνωστό το είδος αίγαγρος ο κρητικός , που ζει στα Λευκά όρη της Κρήτης και στη νήσο Ντία (βόρεια του Ηρακλείου) . Παραλλαγές αυτού του είδους υπάρχουν στην Αντίμηλο , τη Γιούρα και σε άλλα νησιά .

Αγριοκάτσικο των Γιούρων

Χρυσούλα Κοντοχρήστου

Κρι κρι

        Το κρι-κρι δεν θεωρείται αυτόχθων της Κρήτης , αλλά εισήχθη στη Μινωική εποχή . Πάντως , δεν εμφανίζεται πουθενά αλλού και συνεπώς θεωρείται ενδημικό είδος της Κρήτης . 

         Παλιότερα ήταν κοινό σε όλο το Αιγαίο , αλλά το τελευταίο του καταφύγιο είναι στις κορυφές των Λευκών Ορέων στη δυτική Κρήτη – ιδιαίτερα σε μία σειρά σχεδόν κατακόρυφων βράχων 900 μέτρων , στο φαράγγι της Σαμαριάς . 

        Το φαράγγι έχει ανακηρυχθεί Εθνικός Δρυμός για να προστατευθεί η σπάνια πανίδα και χλωρίδα του . Φιλοξενεί άλλα 14 ενδημικά ζωικά είδη και προστατεύεται από την UNESCO ως Απόθεμα της Βιόσφαιρας (Biosphere Reserve).

         Το 1960 , το κρι-κρι ήταν απειλούμενο είδος με καταγεγραμμένα λιγότερα από 200 . Ήταν η μόνη πηγή κρέατος για τους αντάρτες την εποχή της Κατοχής στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο . 

         Η απειλή για το κρι-κρι ήταν ο κυριότερος λόγος ανακήρυξης της Σαμαριάς ως εθνικού δρυμού στις αρχές της δεκαετίας του '60 . 

      Υπάρχουν ακόμα μόνο περί τα 2000 ζώα στο νησί και θεωρούνται ακόμα απειλούμενα γιατί : 

• Τα βοσκοτόπια σπανίζουν . 
• Ασθένειες τα προσβάλλουν. 
• Η ανάμειξη με την κοινή αίγα είναι , όμως , ο μεγαλύτερος κίνδυνος . 

          Το κυνήγι τους απαγορεύεται αυστηρά στο νησί , ενώ επιτρέπεται κατόπιν ειδικής αδείας από το δασαρχείο Ηρακλείου στο νησάκι Δία .

Πηγή : Βικιπαίδεια 

Αθανασία Μπιρλή

Η χελώνα "καρέτα καρέτα"

        Η χελώνα "καρέτα καρέτα" υπάρχει στη γη από την εποχή των δεινοσαύρων και είναι το μόνο είδος θαλάσσιας χελώνας που αναπαράγεται στην Ελλάδα . Η "καρέτα καρέτα" είναι ερπετό που έχει προσαρμοστεί βιολογικά στο θαλάσσιο περιβάλλον . Πρόκειται για μια μεγάλη θαλάσσια χελώνα με καβούκι που αποτελείται από κεράτινες πλάκες . Τρέφεται κυρίως με θαλάσσια φυτά και ασπόνδυλα , με ιδιαίτερη προτίμηση στις τσούχτρες ! 

       Η Ζάκυνθος , και ειδικότερα ο κόλπος του Λαγανά , αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα καταφύγια της προστατευόμενης χελώνας καρέτα- καρέτα στην Ελλάδα.

       Το σπάνιο αυτό είδος ξεχωρίζει για το καφεκόκκινο κέλυφός της και το μεγάλο κεφάλι της . Μπορεί να φτάσει τα 1,25 μέτρα σε ύψος και τα 180 κιλά σε βάρος . 

      Η μόλυνση των θαλασσών , η εντατική αλιεία και η καταστροφή των παραλιών έχει θέσει σε κίνδυνο την επιβίωση της τα τελευταία χρόνια . 

         Οι θηλυκές χελώνες εναποθέτουν τα αυγά τους σε συγκεκριμένες αμμουδιές , όπου μετά από 50-75 μέρες επώασης γεννιούνται οι μικρές χελώνες που διασχίζουν την άμμο για να επιστρέψουν στο νερό .

         Το Δεκέμβριο του 1999 ιδρύθηκε το Εθνικό Θαλάσσιο Πάρκο της Ζακύνθου , για την προστασία του οικοσυστήματος , μοναδικό σε όλη τη Μεσόγειο .

       Σύμφωνα με τις σχετικές ρυθμίσεις, δημιουργούνται ζώνες προστασίας στις επίμαχες περιοχές του κόλπου του Λαγανά ενώ την περίοδο από Μάιο έως Οκτώβριο απαγορεύεται η κυκλοφορία ταχύπλοων στον όρμο . 

       Η ωοτοκία συντελείται κυρίως τη νύχτα γι’ αυτό πρέπει να αποφεύγονται οι θόρυβοι και οι τεχνητοί φωτισμοί που είναι δυνατόν να αποπροσανατολίσουν τις χελώνες .

     Απαγορεύονται , τέλος , οι ομπρέλες και οι ξαπλώστρες στην αμμουδιά όπως και η επεξεργασία των αυγών.

Πηγή :   ΖΑΚΥΝΘΟΣ.net  

              Σύλλογος Προστασίας Περιβάλλοντος Ρόδου

Άννα Αναστασοπούλου

Η ευρωπαϊκή βίδρα ( Lutra Lutra )

     Η ευρωπαϊκή βίδρα ( Lutra Lutra ) είναι θηλαστικό , ευρωπαϊκό μέλος της οικογένειας των Μυστελιδών (μυιοϊκτίς) , τυπικό είδος βίδρας που χρησιμοποιεί ως ενδιαίτημα το γλυκό νερό . 

         Είναι επίσης γνωστή ως ευρασιατική βίδρα ή βίδρα του Παλαιού Κόσμου , αλλά και ως ενυδρίδα . Το όνομα "ευρωπαϊκή" δεν ανταποκρίνεται στην ακτίνα κατανομής του πληθυσμού της αφού ζει σε τμήματα της Ασίας και της Αφρικής , ενώ έχει εξαφανιστεί από το Λιχτενστάιν , τις Κάτω Χώρες και την Ελβετία . Οι πυκνότεροι πληθυσμοί απαντώνται στις ακτές της Νορβηγίας . 

           Συγγενεύει με το κουνάβι .

        Η ενυδρίδα έχει κορμί μακρύ , ελαστικό και μυώδες , με παχιά γούνα , που κρατά στεγνό το σώμα της . Τα πόδια της είναι κοντά . 

         Η θαλάσσια ενυδρίδα είναι μεγαλύτερη και βαρύτερη . 

    Οι ενυδρίδες κολυμπούν γρήγορα , κουνώντας την ουρά και το ευλύγιστο σώμα τους . Χρησιμοποιούν ως κουπιά τα πίσω πόδια τους , που έχουν νηκτικές μεμβράνες . 

        Γεννούν 1 - 4 μικρά που εξαρτώνται από τη μητέρα τους για 1 περίπου έτος . 

        Κυνηγούν το βράδυ , ενώ περνούν τη μέρα τους σε λαγούμι με υποβρύχια είσοδο . 

        Από το δέρμα τους κατασκευάζονται πολύ ακριβά γουναρικά . 

Πηγή : Βικιπαίδεια

Μαρία Γαλανοπούλου

Φώκια "μονάχους μονάχους"

         Πριν από 25 εκατομμύρια χρόνια εμφανίστηκαν οι πρώτες φώκιες στις βόρειες θάλασσες . Από κει ταξίδεψαν σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης και έφτιαξαν τα διαφορετικά είδη φώκιας που γνωρίζουμε σήμερα . Ανάμεσά τους και η φώκια της Μεσογείου , η διάσημη "μονάχους μονάχους" .   

         Το λατινικό όνομα της φώκιας "μονάχους μονάχους" προέρχεται από τη λέξη "μοναχός" δηλαδή "καλόγερος" , γιατί οι δίπλες στο λαιμό της θυμίζουν τις πτυχές από τα ράσα των μοναχών . Είναι , βλέπετε , παχουλό ζώο . Μπορεί να φτάσει και να ξεπεράσει τα 250-300 κιλά βάρος και τα 3 μέτρα μήκος .

          Οι θηλυκές φώκιες γεννούν ένα μικρό κάθε χρόνο .

        Οι λόγοι που η μεσογειακή φώκια απειλείται με εξαφάνιση είναι πολλοί :

• Η υπεραλιεία και η παράνομη αλιεία .
• Την καταδιώκουν γιατί προκαλεί ζημιές στα δίχτυα και τα παραγάδια των ψαράδων στη προσπάθειά της να βρει τροφή .
• Η καταστροφή των ακτών , τα σκουπίδια και οι τοξικές ουσίες που ρυπαίνουν τη θάλασσα .

Αντωνία Αγγελοπούλου

Βίδρα

          Η βίδρα είναι ένα μικρόσωμο ζώο που ζει στις όχθες των ορεινών ποταμών και των λιμνών και μόνο όπου τα νερά είναι πολύ καθαρά . Η βίδρα έχει εξαφανιστεί από τους περισσότερους βιοτόπους της .  

       Καθώς το είδος αποτελεί σημαντικό δείκτη υγείας των ορεινών υδάτων , προστατεύεται αυστηρά σε όλες τις χώρες της Ε.Ε.

       Οι σημαντικότεροι κίνδυνοι για την επιβίωση της βίδρας προέρχονται από τον άνθρωπο και είναι :

•  η ρύπανση των ποταμών και των λιμνών ,
• η αποξήρανση των υγροτόπων και
• τα υδροηλεκτρικά φράγματα .

Εύη Δημητρακοπούλου

Ο Παραμυθάς

        Την Πέμπτη , 15 Μαρτίου 2012 , επισκέφτηκε το σχολείο μας ο κύριος Νίκος Πιλάβιος . Ο κ. Νίκος Πιλάβιος είναι συγγραφέας και ηθοποιός , γνωστός και ως "Ο Παραμυθάς" , σύμφωνα με το παρατσούκλι που του έχουν βγάλει οι άνθρωποι .

       Τον υποδεχτήκαμε με πολύ μεγάλο χειροκρότημα . 

       Οι περιπέτειες του κ. Νίκου , ως "Παραμυθά" , παίζονται στην τηλεόραση . Μας έδειξε δυο απ'αυτές : "Το μαγικό γιλέκο" και "Το αόρατο μολύβι" . Μας φάνηκαν και οι δυο πολύ διασκεδαστικές . 

       Μας έδειξε επίσης πώς γίνεται η σειρά με τις περιπέτειές του που βλέπουμε στην τηλεόραση  και πώς τον κάνουν να πετά . 

      Τέλος μας έδωσε αυτόγραφα , φωτογραφηθήκαμε μαζί του και περάσαμε τέλεια ! Διασκεδάσαμε πολύ και ο κ. Πιλάβιος θα μας μείνει αξέχαστος ! 

Ελένη Κούτρα

Διονύσης Μπούλης